مقاله‌نویسی در ژورنال‌های معتبر بین‌المللی یکی از کم‌هزینه‌ترین و در عین حال دشوارترین راه‌های ورود به مجامع علمی در سطح جهانی است. این دشواری هرچند تا حد زیادی ناشی از روند سختگیرانۀ ارزیابی و پذیرش مقالات در این عرصه است، برای ما پژوهشگران ایرانی در عرصۀ مطالعات اسلامی دشواری‌هایی افزون هم دارد که یکی از مهم‌ترین دلایل آن ناآشنایی بنیادین ما با مجموعۀ آن فضا و سبک و سیاق و راه و روش (و هر چیزی از این قبیل) است. هرچند امروزه به سبب فراگیر شدن روال‌های صوری پذیرش مقالات در مجلات علمی – پژوهشی داخلی، بخش زیادی از ناآگاهی‌ها دربارۀ این روال‌های صوری از میان رفته (و به عبارتی بسیاری از ما در بخش سخت‌افزاری کار مشکلی نداریم)، همچنان این مشکل باقی است که ظاهرا بسیاری از ما هنوز به پرسش‌های پایه از این قبیل که چرا، چه و چگونه بنویسیم، نیندیشیده‌ایم و همین باعث می‌شود که در بخش نرم‌افزاری این کار دچار خلأی بزرگ باشیم.