این روزها از رسانه‌های گوناگون واژه‌ای پر بسامد را می‌شنویم و می‌بینیم «قرنطینگی» که هر رسانه‌ای با هر ایدئولوژی‌ای می‌گوید در خانه بمانید. از توصیه رئیس سازمان بهداشت جهانی گرفته تا خانه‌های بهداشت و سراهای محله همه می‌گویند: در خانه بمانید. شاید کسی گمان نمی‌کرد در میان سبک زندگی‌های متنوع و رنگارنگ موجود در سال ۲۰۲۰ گونه‌ای جدید و متفاوت از سبک زندگی ظهور پیدا کند که فضایی با مختصات فرهنگی و اجتماعی متمایز با آنچه که در گذشته بود را بیافریند. سبک زندگی‌ای که حاصل پیدایش و شیوع ویروسی جدید به نام کرونا یا Covid-19 است. کرونا، باعث شد که معنای کنش در خانه ماندن برای انسان‌ها دگرگون شود و حتی به نوعی سلاح برای مبارزه با این ویروس به شمار بیاید. پیدایش پدیده‌های نو در بستر زندگی روزمره سوالاتی را به ذهن متبادر می‌کند که می‌توان از رهیافت‌های گوناگون در رشته‌های انسان‌شناسی و مطالعات فرهنگی به واکاوی این پدیده‌های نو ظهور فرهنگی و اجتماعی پرداخت.

تزوتان تودورف[۱]، در کتاب «منطق گفت و گویی»، باختین را این­گونه معرفی می­کند: میخاییل باختین منتقد ادبی و زبان‌شناس روس، زبان را کاملاً، مفهومی اجتماعی می‌انگارد. […]